We zien ons genoodzaakt om het Paviljoen Droog Zand samen met expositie Keerpunt voorlopig te sluiten vanwege de coronamaatregelen. We zijn de mogelijkheid aan het onderzoeken om het paviljoen weer te openen zodra het kan. Volg deze website voor nadere info.

Van 12 september tot en met 18 oktober vindt in De War de Wereldtentoonstelling Keerpunt plaats. Festival Franje richt op die tentoonstelling het Paviljoen Droog Zand in. Paviljoen Droog Zand wil graag een indruk geven van menig project dat door jaren heen gestrand is in het Amersfoortse. Wat voor een projecten zijn dat? Wie zaten daarachter? Wat wilden ze? Waarom zijn ze vastgelopen in het droge zand van de Amersfoortse cultuurgrond? Zijn de kunstenaars er toch in geslaagd om hun project weer vlot te trekken? Hoe dan? Vragen, vragen, vragen. Op basis van deze informatie gaan we Paviljoen Droog Zand vormgeven en een plek bezorgen tussen alle andere paviljoens van de Wereldtentoonstelling Amersfoort en wel van 8 tot en met 18 oktober.

Voorbeeld een.

Lokaal 4 wilde experimenteren met offset-machines. De vraag was: is het mogelijk voor een grafische kunstenaar om een offset-pers te gebruiken als ware het een etspers? Voor dit project is subsidie aangevraagd. De subsidie werd afgewezen: de uitkomsten van het experiment waren te onzeker, zo luidde de argumentatie.
Het project is wel doorgegaan, maar op een veel bescheidener schaal. Het project kon doorgaan, omdat drukkerij De Gans een dag een pers en een drukker vrijmaakte.

Voorbeeld twee.

De Stille Fanfare wilde een cd maken met 10 studio-opnames en een livenummer. De Stille Fanfare is de fanfare die geen muziek maakt.
De Stille Fanfare vroeg voor dit project subsidie aan. Die werd afgewezen omdat het in de opvatting van de gemeente om een commercieel project ging. op het tegenbod van de fanfare – de gemeente koopt 100 cd’s met logo opdruk van de gemeente en geeft de cd weg als een relatiegeschenk – is de gemeente niet ingegaan.
De geluidsstudio vond het project dusdanig grappig dat de studio uiteindelijk om niet het project gedaan heeft. Het was een groot commercieel succes: er zijn 20 cd’s verkocht.

Voorbeeld drie.

Uncle Rons Hyperbolic Roadshow diende bij het Prind Bernhard Cultuurfonds een voorstel in van een roadshow. Kleine circustenten, kleine circusshows – de desillusionist, de man met vier benen, de bokser, een expositie. Een rondreizend gezelschap met materiaal waarvoor nergens vergunning voor aangevraagd behoeft te worden, waar alleen toestemming van de grondeigenaar nodig is. Geen speellijsten, maar onverwacht in de buitenhoeken van het land opduiken. Was het plan.
Het fonds vond het een prima plan, alleen… Jazeker, de eis was een speellijst. Een lijst met toezeggingen van “officiële” theater/festival organisaties dat die de show boekten. Terwijl de essentie van de Roadshow nu net het onverwachte was, het spelen op plekken waar de officiële festivalorganisaties nu net niet kwamen.
Het project is uiteindelijk niet doorgegaan.

Voorbeeld vier.

Dankzij sponsoring van de woningbouwcorporaties en een eenmalige subsidie van de gemeente kon in Amersfoort het kunstenaarslogies van start. Bescheiden, want zoveel geld was er nu ook weer niet, maar toch. KunstenaarsLogies kon kunstenaars uit de hele wereld ontvangen en in contact brengenmet de lokale Amersfoortse kunstenaars.
Voor het vervolg op dit project was weer subsidiegeld nodig. De gemeente had geen geld, behalve dan een potje, waarbij voorwaarden gehanteerd werden, waardoor het project uiteindelijk sneuvelde. De kunstenaars moest verplicht worden om met kinderen in achterstandswijken projecten te doen. Stel je voor: een Koreaanse kunstenaar, die alleen slecht engels spreekt en nog nooit op een fiets heeft gezeten, moet plotseling in de periode van een maand een project draaien met kunderen uit bijvoorbeeld de Rozenstraat. Onuitvoerbaar.